Bastonlu bir pişmanlık

anlaşmak dedim, fakat bunu anlamadık

benim bulunduğum asırda

duygular daima aşağıya yuvarlanırdı

ben ise duygularıma yuva arardım

artık büyüdüm, birkaç asır geçti

seni görmeyeli

esvedleşti hâlim

işittim

yalan dinlerin, sahte amentülerini

kanıyor idim fakat kanmadım

hayatım değişti, bayramlarda özgürsün

alıştım, bağdaştırdım ve bozdum

selam veren bir er sin

devrim haftanın yedi günü açıktır

ruhumla kapışan onun sarayıdır

ak sakallarıyla sert bakışlar atan

bastonlu bir pişmanlıktır

arda kalan dedim art niyet kaldı

boynumun arkasından belime kadar inen

bir

refleksti, pişmanlık

neyseki benim sakallarım henüz beyazlamadı

henüz bastonumla kimseye kast etmedim

fakat suizan edercesine suikast etmek istedim

gözümü kapattı belimden çıkan altın maden

maden demişken ben dışarıdan siyah görünen bir işçiyim

zaten geri kalanda ancak orospuydu

söyle amirim

ruhunu satanda orospu olmazmı