Mahşer Günüme Mektup - 2

Yaşamak, ancak bütünleşmek için bir uğraştı benim için. Henüz yeni doğan bir çocuğun gözlerindeki yorgunlukla eşdeğer olan annenin yorgunluğu, ancak babanın heyecanı ile bütünleşir. Bütünleşmek, bahsi geçen gözlerden anlaşılacağı üzre, 2+2 olması değildir. -2 + (+2) olmaktır. Çünkü bütünleşmek, sıfıra varmaktır. 

Bu sebepten sıfırın içine bir delik daha açmak ve tarihin tekerrürden oluşunun feleğin çember ile bağlantısının olmasını farkına varmak yaşantımı daha fazla bütünleştirmiş idi.

Bütünleşmek dedik fakat neyle bütünleşmek olduğunu söylemedik. Çünkü yaşantıda bütünleşmek ancak her şey ile olur. Her şey ise doğada vardır. Doğa ile bütünleşmek, yaşantını onun üzerine sağlamaktır. Hayır, sana doğada yaşa demiyoruz, sana doğadaki gibi yaşa diyoruz. Yönetimini, yenilenmeni ve sağlığını bunun üzerine kurmak, yapabileceğimiz en büyük şey.

Çoğul hitap etmeme rağmen, bunu yazdığım saçma sapan yerde tek olduğumu ve (muhtemelen) her zamanda burada tek olacağımı biliyorsunuz. Çünkü siz, bunu gören ruhlar bu yükü kaldırma girişiminde bulunan ahmak benliğime gülüyorsunuz. Tün acılarınıza, tüm günahlarınıza rağmen. Sıra sizede gelecek, biliyorsunuz. 

Karşılık oluşturmaya çalışıyorum, karşınızda ben olmama rağmen. Bilmiyorum.