Özüm - Öfkem

Ey içtiği suya bile merakla bakan adam
Basit kafiyelerin adamı
Ne zaman varacaksın kendin olma makamına
Birini öldürünce mi? 

Yada kendini? 

Bilmiyorum şimdi yeni tanıştığım ve öfkesini afiyetle yutmuş şu adam sana yol gösterebilir mi? Yada artık tanıdığın herkesi bir vahiy yolu olarak kullanmasan daha mı iyi olur? 
Kafamın içinde ezberlediğim ve birbiriyle çelişen yüzlerce cümle. Son ver artık bu amansız müziğe. Sen bağırabiliyorsun "Bilmiyorum" diye, insan-ı vasatın aksine. Fakat "bildiğini" hep mırıldanıyorsun.
Özgüven, özsaygı, özşefkat gibi binlerce özü anlaşılmamış klişe. 
Yinede "Güzel şeyler de oluyor" diyip can suyu veriyorsun ruh tenen bitkiye.
Bazende çevrendeki tüm kalem ve silgileri parçalayasın geliyor içinden.
Hayatın boyunca öfkenin santim santim içinde artışını izledin hatta bazen bu depodan sızan öfkelere insanlar şahit oldu ve kanları dondu. Bende hayret ettim. Sızanlar içimdekilerin çok ufak ve yavan bir kısmıydı. Sen sevgisini, nefretini, ve bir çok uç duygusunu hiddet temelinde yaşayan bir adamsın. 

Peki, ne istiyorsun? neye ihtiyacın var? 

Artık sorular cevaptan ziyade yeni soru olarak yerleşiyor zihnine. Mesela bu ihtiyaç dönemsel mi olmalı yoksa kalıcı mı?
veya
olmam gereken yer sakin mi olmalı yoksa kalabalık mı? 

Tüm bu havalı sorgulamalar cevap bulmanın aksine, bunları paylaşıp anlaşılma kaygını aşağılıkça tatmin etmekten ileriye gitmiyor.

Yazık sana.

Isparta Merkez Komando Birliği
10-18/07/2024