Ey İsa

Omuzlarımda dünyayı taşıyorum ben İsa! 

Evet ben 

Sen omuzlamış olsanda tüm insanların günahlarını

Ben sömürgesi bol coğrafyalarda elde incil Dünyayı taşıyorum

 Senin asıldığın çarmahın dallarıyla

 Beni de dövüyorlar isa Ve bacaklarım titriyor.

 Ne vericek son akşam yemeğim var benim Ne de o masayı dolduracak dostlarım.

Benim annemde melek değil isa

Sade bir insan.

Bende bir insanım annem gibi

 Ve ellerimde bitmiyor balıklar.

Ben artık ne gelişini bekliyorum isa Ne de tabuta binmeyi Ne de mahşere bırakıyorum hesabımı

 İşte bende bir insanım isa Kollarımı kırıp bu modern dünyada

Hac yollarında pasaport soruyorlar bana hz. İsa.